هدی عطایی
قوانین ابزارهایی هستند که برای دسترسی افراد جامعه به منابع بیشتر و برقراری نظم در جامعه ،جهت بهره وری بهتر از آن و زندگی مسالمت آمیز در کنار هم وضع شده ؛ از جمله قوانینی که روزمره به نوعی با آن روبرو هستیم، قوانین راهنمایی و رانندگی و حقوق عابر و سواره است، که متاسفانه روز به روزبا نادیده گرفتن آن موجب قانونی شکنی وناهنجاریهای بیشتری توسط برخی از رانندگان در سطح جامعه شده است. این نوع هنجار شکنی ابتدا در کلان شهرها به وفور دیده می شد که به تناسب جمعیتی که در خود جای داده اند، مقابله به چنین تخلفاتی دور از انتظار نیست و این پدیده در آن سطح می توان یک واقعیت اجتماعی دانست.مثلا درگذشته دیده می شد که برای دور زدن طرح ترافیک یا در مکانهایی با ممنوعیت تردد، برای ورود به آن با ترفند مخدوش کردن پلاک با اشکال مختلف اعم از چسباندن چسب رنگی یا مقوا از چشم دوربین و پلیس فرار می کردند، اینگونه هنجارشکنی در دیگر شهرها که حتا دوربین ثبت تخلف در آن وجود نداشت، بسیار کم یا نادر دیده می شد، اما این معضل به شکل تعجب آوری فزاینده به شهر های کوچک تری مانند بندرعباس هم سرایت کرده که در طول روز می توان به وفور آن را دید که دیگر راننده یا مالک خودرو به مخدوش کردن پلاک بسنده نمی کند، بلکه آن را از جا می کند! و برای فرار از دست قانون با سرعت سرسام آوربه قیمت به خطر انداختن جان عابران و آسیب رساندن به خودروهای در حال حرکت، خیابانها را یکی پس از دیگری طی می کنند. این معضل که به طور چشمگیری حتا به روستاهای اطراف شهر نیز کشیده شده است ، نشان می دهد که دیگر جریمه سنگین و برخورد با متخلفین مورد نظر این یادداشت ، آنها را از تخلف باز نمی دارد و باید کاری اساسی انجام داد تا این معضل به حداقل ممکن برسد. چون وقتی پای صحبت آنها که بنشینی از خرج های سرسام آور و هزینه بالای زندگی سخن می گویند که برای دست یابی به آن پیه تخلف را به تن خود می مالند و خود را ملزم به رعایت قانون نمی دانند و به حقوق دیگران احترامی قایل نیستند که این ناهنجاری آن گونه که خود می گویند با جرایم سنگین قابل اصلاح نیست و نیاز به آموزش زیر ساختاری دارد . به گمان نویسنده، اصلاح و ترویج فرهنگ رانندگی و ترافیک باید از سطوح ابتدایی در جامعه با آموزش صحیح نهادینه شود تا جامعه از طفولیت این فریضه امروز شهروندی را بیاموزد ؛اگرچه خانواده سهم بسزایی در آموزش به کودک دارد اما مهدها اولین ایستگاههای آموزش رفتارهای اجتماعی به کودک در این زمینه هستند که اگر این امر محقق شود گسترش آن به طبقات بالاتر سنی به مراتب آسان تر و کم هزینه ترخواهد بود. تشویق کودکان با هر رفتار صحیحی که در مقابل قوانین رانندگی انجام می دهند ،ازدیگر اهداف آموزشی این مقصد باید باشد.آموزش و پرورش به عنوان بزرگترن نهاد آموزشی جامعه باید این برنامه را در اهداف آموزشی خود بگنجاند تا آموزش یافته های بهنجار را از اهداف آموزشی تعیین شده به جامعه تحویل دهد و این نیاز جامعه امروزی که متاسفانه از آن به جد غفلت شده است رفتاری نهادینه شود؛ که دیگر به او اجازه ندهد که به بهانه های مشکلات زندگی و….. به خود و جامعه آسیب وارد سازد.