ندای هرمزگان – کاظم گلخنی
استان هرمزگان، همواره استانی مهاجرپذیر بوده است و بسیاری از افراد برای راه‌اندازی کسب و کارشان یا استخدام در یکی از شرکت‌ها و صنایع استان، پا به آن می‌‌گذارند.
استانی که مناطق محروم بسیاری را در خود گنجانده‌است، درمقابل اما بسیاری از مزیت‌ها برای ایجاد شغل و پیشرفت را از قبیل وجود خط ساحلی، ارتباط با کشورهای حوزه خلیج‌فارس، صادرات و واردات از طریق بندرگاه دارد. چگونه می‌شود که استانی با وجود این نعمت‌ها، بالاترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص دهد طبق آمار منتشر شده از سوی درگاه ملی آمار، هرمزگان با 16.6 درصد، بالاترین و همدان با 5.6 درصد پایین‌ترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص دادند. این درحالی است که نرخ مشارکت اقتصادی، نسبت به سال‌های گذشته، همچنان روند صعودی دارد اما سالانه شمار افراد بیکار نیز افزایش می‌یابد.
یکی از دغدغه‌های جوانان هرمزگانی نداشتن مهارت مشاغل رایج و عدم پذیرش‌شان از جانب برخی شرکت‌ها است، شرکت‌هایی که ترجیح می‌دهند نیروی غیربومی جذب کنند و جوانان هرمزگان در آن سهمی ندارند. این ناملایمتی‌ها از جانب برخی مسئولان و شرکت‌ها، جوانان استان را مجاب کرده به سراغ شغل‌های آزاد از قبیل صیادی و کارهای نازل شرکتی بروند برخی نیز رو به قاچاق سوخت و مواد مخدر می آورند و زندگی خود را تباه می کنند.
ورای همه ی این گلایه ها براستی دبیرستان های فنی حرفه ای و اداره کل فنی حرفه ای استان چقدر در مهارت آموزی جوانان همت داشته اند.
چرا تعداد تعمیرکاران بومی خودرو بسیار اندک است، علت چیست برخلاف بسیاری از استان ها در هرمزگان تعمیرکاران لوازم برقی و اصناف خدماتی و مشاغلی مثل خیاطی، معماری، نجاری، جوشکاری… بسیار اندک و اغلب مهاجر هستند.
جواب این سوال به عدم مطالبه گری رسانه ها و ضعف برنامه ریزی مدیران فنی حرفه ای استان و شعاری عمل کردن نظام آموزشی استان باز می گردد.
امید که با تغییر مدیران شعاری در حوزه مهارت آموزی شاهد رشد کسب و کار جوانان باشیم.
مدیران شعاری و جوانان بیکار هرمزگان
