ندای هرمزگان – گروه فرهنگی
صادق رحمانی شاعری است که در آثار خود به میراث فرهنگی، گویش‌های محلی و هویت بومی توجه ویژه‌ای دارد. او در برخی از شعرهایش از گویش اصیل گراشی، یکی از گویش‌های رایج در جنوب غربی ایران، بهره می‌گیرد. این اشعار با مضامین محلی و با استفاده از نمادها و عناصر بومی تصویری زنده از فرهنگ و زندگی مردم جنوب ایران را به تصویر می‌کشند.
صادق رحمانی با بهره‌گیری از گویش گراشی، توانسته است اصالت بومی را در اشعار خود حفظ کرده و ارتباط عمیق‌تری با مردم منطقه برقرار کند. این گویش به دلیل موسیقیایی بودنش، قابلیت بالایی برای خلق شعر با حس نوستالژی و ریتم محلی دارد. در اشعاری که به این گویش سروده شده‌اند، کلمات و اصطلاحات خاصی که برای مردم بومی آشناست، به خلق فضایی گرم و صمیمی کمک می‌کنند. شعرهای گراشی صادق رحمانی ترکیبی از توصیف طبیعت بومی، میراث فرهنگی، و احساسات انسانی را شامل می‌شود. شعرهای صادق رحمانی به گویش گراشی فراتر از زیبایی هنری، نقش مهمی در زنده نگه‌داشتن زبان و فرهنگ بومی دارند. چنین آثاری در مقابل فراموشی میراث‌های زبانی ایستادگی می‌کنند و به مخاطبان محلی و ملی امکان درک عمیق‌تری از زندگی مردم جنوب ایران را می‌دهند. صادق رحمانی توانسته است در کنار بهره‌گیری از میراث فرهنگی جنبۀ شعریت زبان را در گویش گراشی حفظ و برجسته کند.
این مجموعه شعر گویشی، در ۸۴ صفحه، در شمارگان ۳۰۰ نسخه و به قیمت ۱۲۰ هزار تومان در نشر همسایه منتشر شده است.
«برساتی» پس از سی سال از انتشار «انار و بادگیر» منتشر شد
