هدی عطایی
چندی پیش فیلم وایرال شده ای از چند گردشگر دیده شدکه لاکپشت بیچاره را با تاب تاب دادن خود به اسارت و آزار گرفته اند و لالایی مرگ حیات وحش را می خوانند که با این تاب ، تب مرگش بالا گرفت. همان لاک پشت پوزه عقابی که با تاب تاب های گردشگر نماها و دیگرانی چون این افراد خاطی که زیادند و از چشم دوربین ها دور، نسل شان در معرض انقراض است.
سال گذشته بود که باز بردن تخم لاکپشت های دریایی خبر ساز شد اما انگار تغییری یا تفاوتی در حال محیط زیست واقع نشد چرا که حوادثی این چنینی باز تکرار شده و می شوند و بسیاری از این وقایع از چشم رسا نه ها مخفی مانده است؛ این فقط آزار حیوانات نیست که دل آزار بوده و مرگ طبیعت را به دنبال دارد؛ فردی مشت مشت خاک هرمز را برداشت می کند و برای یادگاری می برد و امروز جزیره به لطف این افراد عریان شده و چون گذشته نمی درخشد.
به راستی چرا باید شاهد تکرار چنین صحنه های دلخراشی باشیم. یادم می آید سال های قبل برای صرف بهینه برق بابا برقی می آمد و در تلویزیون می گفت: هرگز نشه فراموش لامپ اضافی خاموش؛ و اگر از آموزش دیده های آن زمان باشی، امروز هم لامپ اضافی خاموش است ! یا لزوم بستن کمربند ایمنی در هنگام رانندگی آن قدر بیان شد که به فرهنگ مبدل شد و امروز ،استارت نزده کمربند ایمنی بسته می شود. متاسفانه لزوم طبیعت دوستی و حیوان دوستی آموزش داده نشده تا درما نهادینه شود. کشورهای خارجی از همین محیط زیست و منابع طبیعی خود رونق گرفته اند و سرانه گردشگری کشورشان بالاتر رفته و دلیل آن نیز حفظ و پاسداشت محیط بکر و دست نخورده طبیعت شان است که امکان زندگی و بقا برای حیات وحش و طبیعت شان فراهم آورده و خود نیز از لذت زندگی درکنار آن ها از خود برخوردارند و با کسی هم در این زمینه ها شوخی ندارند! و به گردشگری که می آید گوشزد می کنند که قطع درخت ممنوع بوده و بردن خاک کمیاب جزیره جرم است؛ و یا تخم لاک پشت متعلق به دریاست و منفعتی ندارد که با خود ببری !
همه این ها از عدم آموزش می آید؛ در مدارس که آموزش نیست یا اگر هم باشد، مثمر ثمر نبوده تا قانون احترام به طبیعت و جاندارانش نهادنیه شود.
آموزش باید از سنین کودکی آغاز شود و ادامه یابد تا نهادینه شود. متاسفانه سرانه مطالعه در کشور ما پایین است این را ازنحوه رفتارهای گردشگر ها می توان دید؛ به راحتی از خودرو در حال حرکت، زباله به بیرون پرتاب می کنند یا پسماندهای خود را بی توجه به محیط پیرامونی و آسیبی که ممکن است به حیات وحش برساند، رها می سازند.
از کثیفی شهر در تعطیلات مختلف و انواع زباله رها شده در روزهای تعطیل و یا غیر تعطیل و بی توجهی به رعایت تمیزی ساحل می توان نتیجه گرفت که با این روش ها و عدم اصلاح رفتارها و عملکردها، با سرعتی باورنکردنی به سمت نابودی طبیعت و اضمحلال زندگی در حرکت بوده و به زودی مرثیه خوان طبیعت و زندگی ازدست رفته خواهیم بود!
