ندای هرمزگان- راشد انصاری
استاد محمدعلی بهمنی متولد ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ ، از چهره های شاخص ادبی ایران و هرمزگان است. بی شک حسین منزوی،شهریار، هوشنگ ابتهاج(سایه)، محمدعلی بهمنی، سیمین بهبهانی، قیصر و منوچهر نیستانی از شاخص ترین و تأثیرگذارترین چهره های ادبی ایران در دهه های اخیر شعر کلاسیک هستند. اگر چه هر یک از این بزرگان در قالب های نیمایی، سپید و ….نیز صاحب آثاری هستند. ضمن این که دفتر غزل«گاهی دلم برای خودم تنگ می شود»از بهترین آثار بهمنی و یا شاید بتوان گفت یکی از بهترین مجموعه های غزل امروز ایران باشد. گر چه همان گونه که عرض شد، این غزل سرای نامی در قالب های دیگری نیز از جمله سپید، نیمایی و در زمینه ترانه و گه گداری از سر تفنن در حوزه ی طنز و در دورهمی های خصوصی هزل و…. نیز طبع آزمایی کرده است(یکی از نقاط برجسته ی استاد بهمنی که تقریباً زیر سایه ی نام شاعری و غزلسرایی ایشان مغفول مانده است، حاضر جوابی و طنز شفاهی بسیار قوی ایشان است. هم طنز شفاهی هم کتبی اش بسیار قوی بود)؛ اما در هیچ یک از این قالب ها و حوزه ها مثل غزل موفق نبود.
محمدعلی بهمنی، در ترانه نیز البته جزو بهترین هاست؛ چه پیش از انقلاب و چه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی. نسلی تکرار نشدنی همچون: بهمنی ، بیژن ترقی، اردلان سرفراز ، ایرج جنتی عطایی، شاملو، شهیار قنبری، زویا زاکاریان، کریم فکور و… وی از آن جایی که در ترانه ید طولایی داشت، تعدادی از ترانه های ماندگار سروده ی ایشان است… ترانه هایی که خیلی از ماها از حفظیم و شاید به نام خواننده ای بزرگ، مشهور باشد اما در حقیقت سراینده اش استاد بهمنی است. مطرح ترین خواننده های پیش از انقلاب و بعد از انقلاب نظیر حبیب، و….و…شادمهر عقیلی، ناصرعبداللهی فقید(عزیز دیگری از هرمزگان) ، رضا صادقی،هومن بختیاری، استاد شجریان، همایون شجریان، علیرضا قربانی،پرواز همای، محمدمعتمدی و…با افتخار ترانه های استاد را خواندند. این شاعر برجسته ی معاصر به همان میزان که در کشور مطرح و تأثیر گذار بوده است، در شعر هرمزگان نیز قله ای است بسیار رفیع و تأثیر گذار.
وی بنیانگذار صفحه شعرِ«تنفس در هوای شعر» در روزنامه ی ندای هرمزگان است که بعدها زیر نظر ابراهیم پشتکوهی، این جانب، و عبدالحسین انصاری اداره می شد. صفحه ای که به اذعان بیشتر اهالی ادبیات(شعر و داستان) از بهترین صفحات ادبی در بین نشریات کشور بود. بسیاری از شاعران کلاسیک و نو استان از این صفحه و در مکتب بهمنی الفبای شعر و غزل فراگرفتند و بعدها هر کدام در میهن پهناورمان برای خود یلی شدند. همان گونه که بهمنی خود نزد مشیری الفبای شعر آموخت. آن جایی که خود می گوید:
«فریدون مشیری کارستانی را در من انجام داد که فراتر از تاثیرگذاری شعرش بود. او به من که کودکی هفت هشت ساله ای بیش نبودم، اعتماد به نفس داد. او بود که قاطعانه به من گفت: تو می توانی شعر بگویی. خودت را امتحان کن و من از این امتحان سرفراز بیرون آمدم و عزیزترین شعرم، شعر «مادرم» را نوشتم. ای واژه ی بکر جاودانه ای شعر موشّح زمانه ای چشمه ی سینه جوش الهام ای حس لطیف شاعرانه…»
استاد بهمنی هر چند به واسطه ی حضور دائمی در کنگره های سراسری کشور و همچنین حضور در شورای شعر صدا و سیما و وزارت ارشاد و …اما هیچ گاه رابطه اش را با شاگردان و دوستدارانش در هرمزگان قطع نکرد و همواره همچون پدری دل سوز با فرزندان خود در ارتباط بود.
این جانب به نوبه ی خود ضایعه ی آسمانی شدن محمدعلی بهمنی عزیز را در وهله نخست به خانواده محترم ایشان بعد به جامعه ی ادبی هرمزگان و در نهایت ایران از صمیم قلب تسلیت و تعزیت عرض می کنم…
