ندای هرمزگان – مهدی میرآبی
چندی پیش، پلیس پاسگاه حَکَمی که با تعقیب وگریز و سرانجام محاصره یکی از ماشین‌های حامل سوخت، سعی در توقیف خودرو (بدون شلیک حتی به لاستیک) را داشت، در نهایت ناکام ماند. زیرا ماجرا با دخالت مردم روستای محل به درگیری کشیده شد.
در این میان سایپای سوخت‌بر از مهلکه گریخت و پس از آن ماشین پلیس با حمله‌ی مردم مهاجم دچار خسارت شدید شد.
واقعیت این است که حمله به ماشین پلیس اصلاً کار درستی نبود و نیست. آن هم در شرایطی که حتی یک گلوله از سمت پلیس شلیک نشد. ولی در نهایت وسیله نقلیه‌شان آسیب دید و مأموران برای نجات جان خود از ماشین پیاده و محل درگیری را ترک کردند.
این اقدام نه تنها به سود بلکه به ضرر سوخت بران است. چون اگر این رویه تکرار شود، به طور قطع در مراحل بعدی نیروی انتظامی این مدل واکنش‌ها را بر نمی‌تابد. دور از شأن خود دانسته و مماشات را کنار خواهند گذاشت.
مردم گویا فراموش کرده‌اند که آن‌ها دست‌شان برای شلیک باز است و اگر در ماجرایی از این قبیل تمام سعی‌شان این است که به گلوله متوسل نشوند بخاطر این است که وضعیت را با مسالمت و بدون خشونت و خون ریزی پایان یابد و در همین سطح نگه داشته شود تا دامنه‌ی این نوع نزاع‌ها، بیش از این گسترش پیدا نکند. و همین‌طور امنیت روانی مردم نیز از این بیشتر به خطر نیفتد.
چون به اندازه کافی ماشین‌های شوتی سوخت بردر محورهای اصلی و فرعی با انواع و اقسام حوادثی از قبیل بر خورد با عابران، چپ کردن، شاخ‌به‌شاخ شدن و… خسارت به بار آورده و می‌آورند.
بنابراین بهتر است مردم در آن لحظات جلوی هیجان خود را گرفته و از دخالت پرهیز کنند وگرنه پلیس در آن شرایطِ حساس برای حفظ جان خود و جلوگیری از وارد شدن خسارت به اموال بیت المال به سوی سوخت‌بران که هیچ به سوی مهاجمان هم می‌توانند شلیک کنند و آب از آب هم تکان نخورد!
