مهدی میرآبی
استخر عمومی نه تنها کارکردی تفریحی، ورزشی دارد بلکه به لحاظ جنبه درمانی‌اش بسیار ضروری و با اهمیت است.
ورزشکاران حرفه‌ای برای جلوگیری از صدمه و آسیب به ریکاوری با آب نیازمندند و بیماران برای تسکین التهاب و درمان بعد از عمل به شکل دوره‌ای و مدت‌دار از آن استفاده می‌برند.
به همین دلیلِ مهم و عیان حتی یک روز هم نباید تعطیل گردد. اما تنها استخر میناب نه تنها بارها تعطیل شده بلکه این‌بار به شکل غیر منتظره‌ای وارد پنجمین ماه تعطیلی‌اش شده است.
بدترین دوره استخر طی مدیریت یک‌سال اخیر سپری شد که حتی رخت‌کن سالم و کمد لباسیِ مناسب و امنی نداشت. اما همه این‌ها تنها ظاهر امر بود. باطن امر که مربوط به تأسیسات، موتورخانه و حوضچه می‌شد در وضع بدتری قرار داشتند.
اکنون که قرارداد مدیریت‌اش به اتمام رسیده و تا مزایده بعدی اداره تربیت بدنی دست به کار شده، کاشف به عمل آمده که دستگاه کلرزن از کار افتاده و پوسیدگی‌های لوله‌های آب‌رسانِ داخل حوضچه با چرم وصله‌پینه شده‌اند.
این رسوایی هم به خاطر اعتراضات مردمی از تعطیلیِ طولانی بود که پای رئیس دفتر نماینده مجلس، رئیس اداره، اعضای شورای شهر و… به استخر کشاند که پس از تعمیر مختصر و بازگشایی مجدد، برای آینده «قول راه‌اندازی سونا، جکوزی و تعمیرات اساسی» را صادر کردند.
بعد از چهار ماه بلاتکلیفی ده دوازده نفر مسئول جمع شده و رفته‌اند استخر برای بازدید و عکس انداخته‌‌اند که یعنی ما پیگیر هستیم. باید پرسید این عزیزان که این همه مشتاق دیده‌شدن هستند چرا بعد از خرابی بغداد سروکله‌شان پیدا می‌شود؟!
جالب این جاست آقایی که استخر را به این حال‌وروز انداخته مدعی شرکت در مزایده بعدی هم شده است.
با این حجم از خرابی، در صورت برنده شدن او در مزایده بعدی باید فاتحه استخر میناب را برای همیشه خواند!
