وجه تسمیه گاوبندی

نظرات درباره علل نام گرفتن گاوبندی یا همان پارسیان امروزی مختلف است
نام گاوبندی در متون عصر قاجار به صورت گوبندی آمده است. این نام در زمان تدوین فرهنگ جغرافیایی کشور توسط ستاد ارتش شاهنشاهی به صورت گاوبندی ثبت گردید. معنی گوبندی نیز بدرستی معلوم نیست. مردم قدیمی منطقه و لارستانی‌ها نیز آنرا به صورت گوبندی تلفظ می‌کنند.
برخی عقیده دارند که این نام در اصل گودبندی بوده است. این گروه اذعان می‌دارند، چونکه جلگۀ گاوبندی در منطقۀ گودی میان دو کوه قرار گرفته به این نام خوانده شده و بتدریج حرف «د» حذف و به گوبندی مبدل شده است. عدۀ دیگری نیز عقیده دارند که گاوبندی در اصل گل‌بندی بوده چرا که دشت و جلگه حاصلخیز گاوبندی در برخی فصول سال از جمله پایان تابستان و آغاز بهار پوشیده از گل و گیاه می‌شود. برخی روایت‌ها اذعان می‌کنند که در قدیم كل را از اين منطقه به دیگر مناطق صادر می‌کردند.
شاید هم نام گاوبندی در ارتباط با مناسبات ارضی و تقسیم آب و زمین باشد. قدیمی‌ترین اطلاعات مکتوب پیرامون منطقۀ گاوبندی به سفرنامۀ نئارخوس باز می‌گردد.
وی در جریان سفر خود به حوزۀ غربی خلیج‌فارس نام چند منطقه را ذکر کرده که امروزه در حوزۀ گاوبندی قرار دادند.
آنچه بر اهمیت این منطقه طی روزگاران باستان می‌افزود همجواری با حوزۀ جنوبی عیلام باستان ( لیان بوشهر فعلی) و سپس پارسه (ولایت پارس روزگار هخامنشی) بوده است. گاوبندی فعلی در حدفاصل دو حوزۀ لیان (به عنوان بندرگاه تجارتی) و پارسه (به عنوان مقر فرمانروایی) قرار داشته و در واقع دو حوزۀ قدرت (سیاست) و اقتصاد را به هم پیوند می‌داده است. اگر این فرضیه درست باشد می‌توان حدس زد در گذشته شاخه‌ای از راه ارتباطی لیان به پارس از این منطقه مي‌گذشته و منجر به رونق و آبادانی آنجا شده است.
مردم در روستاهای،حمیران،عمانی،بركه دوكا،چاه مهر،زیارت، شیو، مغدان، غورزه، سروباش، فارسی، اكبری، تمبو جنوبی و تمبو شمالی به زبان عربی تكلم می كنند. (والبته سایر مردم این شهرستان به زبان لاری اچمی صحبت مینمایند.)
نام شهرستان در سال 1386 از گاوبندی به پارسیان تغییریافت كه عده ای وجه تسمیه این نام را وجود گاو و چاه های متعدد در این منطقه می دانند.