مهربانی و گذشت رمز بقای مُلک ماست

حسین تهرانی
پرونده 1403 هم بسته شد و آن چه ته بساط ماند خاطراتي چند-تلخ و شیرین – از سالی پر افت و خیز بود.
سالی که ناترازی ها دست در دست گرانی و تورم نهاد و به هماوردی و زورآزمایی مردمی پرداخت که همواره سربلند روزگار و اعصار بوده اند .
رمز و راز این سربلندی اما چیزی نبود جز«مهربانی و گذشت» که با جان ایرانی درآمیخته و ابزاری گشته است برای مقاومت و عبور از تند بادهای زمانه .
1403 سال همراهی و اتحاد دوباره مردمی بود که «درفش وفاق» را برافراشتند چرا که به درستی دریافته بودند راه نجات از معضلات و چالش ها تنها از رهگذر اتحاد و همراهی و همدلی همگان – از خرد و کلان- ممکن و میسور است.
پرونده 1403 به بایگانی تاریخ سپرده شد و ایرانیان با همه ناملایمات و سختی ها و مشکلات، امیدوارانه به پیشواز «بهار» رفتند چرا که معتقدند نورز فرصتی برای شروع دوباره است .
نوشتن از تلخی ها و مشکلات آن هم در آستانه نوروز شاید پسندیده نباشد اما باید دانست که سال1404 سالی حساس و تعیین کننده می باشد.
برای عبور از برابر ناملایمات و چالش ها و ساختن ایرانی آباد و آزاد برای نسل های آینده چاره ای نیست جز آن که از نوشداروی مهربانی و گذشت یاری گرفته و با همدلی و اتحاد و احساس مسئولیت در برابر مردم و کشور ، برای آبادانی ایران عزیز بکوشیم .
«ایران» برای همه عزیز است و همگان سربلندی و عزت و رستگاری ایران و ایرانی را آرزوی خود عنوان می کنند نوروز فرصتی دوباره برای همه ماست، فرصتی برای اندیشیدن به سهم خود برای آبادانی و اعتلای ایران بزرگ و در این میان اسم رمز این آرزوی نیکو، «مهربانی و گذشت»
می باشد. مهربانی و گذشت برای رسیدن به رهنمودی که حافظ شیرین سخن از آن سخن رانده و « مروت و مدارا» با دوستان و دشمنان را راهکار چیره شدن بر تمام مشکلات دانسته بود.