بی‌اعتنایی به اماکن ورزشی شهرستان میناب

مهدی میرآبی- روزنامه نگار

از تاریخ مقاله‌ی «برسد به دست امام جمعه، فرماندار و دادستان میناب» که در مورد وضعیت به شدت اسفبار تنها سالن ورزشیِ چند منظوره‌ی میناب نوشتم بیش از ۱۰۰ روز می‌گذرد. در این فاصله حتی یک مورد اقدام مثبت در جهت رفع انبوه خرابی‌های این سالن صورت نگرفت. این بدان معناست که بود و نبود اداره‌ی متولیِ آن هیچ توفیری ندارد و از قضا اگر نباشد و کلا تعطیل شود، سنگین‌تر و مفید تر است و اعصاب و روان ورزشکاران هم آسوده می‌گردد. مفید از این جهت که آنوقت دیگر ورزشکاران مطمئن می‌شوند که دیگرنباید به انتظار مسئولین بنشینند و خود باید آستین‌ها را بالا بزنند. هر کدام از این ورزشکاران تخصصی دارند و به اندازه تعمیر کولر و تعویض لامپ و نصب تور و لوله‌کشی آب، دانش کافی و تجهیزات لازم را دارند.
پس از آن یادداشت، گویی مسئولین رده بالای ورزشِ استان (مدیر کل و…) به بازدید از اماکن ورزشی میناب آمدند، اما اکنون دریافتیم که آن حرکت هم یک نمایش بوده است.
آقای خادمی، مدیرکل ورزش استان که خود مینابی است، طی دوران مسئولیت‌اش چه دستاورد ملموس و قابل دفاعی در خصوص توسعه و تجهیز اماکن ورزشی برای بزرگترین شهرستان استان (بعد از شهر بندرعباس که مرکز استان است) دارد؟!
انتظاری نیست که ایشان به میناب نگاه ویژه‌ای داشته باشد، (همه‌ی شهرها را باید به یک چشم دید.) اما آیا اینکه دومین شهر استان از نداشتن یک سالن مجهز رنج می‌برد و فدراسیون به همین دلیل شرایط میزبانیِ بازی‌هایش را لغو می‌کند، مورد پسند است یا مایه شرمساری است؟!
کاش دست‌کم سالن یادگار امام را که نزدیک به یک دهه است در وضعیت مخروبه قرار دارد را تعمیر و تجهیز می‌کردید.
ایشان حتی اختیار عزل و نصب مدیران خود را هم ندارد و مدیر کنونی میناب به واسطه‌ی دوستی و همشهری بودن با نماینده مجلس به ایشان و میناب تحمیل شده و ثمره‌اش را هم دیدیم! وقتی چنین است، بهتر است کناره گیری کند و همچون همتای قبلی خود که در ناتوانی و چاپلوسی شهره بود و عمر دوران مدیریتش به درازای دوران حرفه‌ای چند نسل از ورزشکاران بود نام بدی از خود به جا نگذارد.
ایجاد و احداث پروژه‌ها و اماکن ورزشی در هر نقطه‌ای از ایران که باشد یعنی پاشیدن بذر سلامت برای تنفسِ جامعه. سیل بندی است در برابر مصرف انواع داروهای روان‌گردان. تلاش مدیران در این مسیر به معنای هموار کردن جاده‌ی سلامت، تندرستی و نشاط و کوتاهی و ناتوانی در این راه یعنی کمک به وسوسه‌ی جوانان در به دام افتادن اعتیاد.
کمبود و معیوب بودن اماکن ورزشی در این شهر با جمعیت انبوهی که دارد می‌توان در پارک‌ها و بلوارها احساس کرد. اهالی شهرک المهدی داخل پارک تور والیبال و حلقه بسکتبال با هزینه شخصی نصب کرده‌اند و نوبتی ورزش می‌کنند. در بلوار ولی‌عصر هم که به تازگی کلوپی دایره شده، نوجوانان تا دو نیمه شب با فوتبال دستی و گیم مشغول‌بازی‌اند.
میانگین سرانه ورزشی مطابق استانداردهای جهانی برای هر فرد 5/2 متر مربع است. در کشور ما در بهترین نقطه‌اش یعنی پایتخت حدود ۱ متر مربع است و برای همه‌ی ایرانیان در سراسر شهرها و روستاها ۷۸ صدم متر مربع است.
با معیوب و راکد ماندن سالن‌های یادگار امام و حجاب، این میانگین برای شهرستان میناب به ۵۰ تا ۴۰ صدم متر مربع می‌رسد!