یا ذوالجلال و والاکرام

محمد علی  قویدل فرد

دلم  سخت  گرفت.  اشک در چشمانم  آماسیده خنجری بر قلبم دریده شریان غم گرفته ام را .

باورش چنان طوفانی می کوبد تن و روح نحیفم به در و دیوار .

آن قامت کشیده سراسر متانت لبخند بی ریا کلام پیچیده در دستار خلوص

آن بی پیرایه مرد …….آه  دلم ترکید از این ناگوار حزین  مه گرفته …..حتی حتی لحظه ای تصورش هم اندوهناک است

استاد منصور عزیز گرانمایه نعیمی بسیار فروتن به دیاری ابدی و سفری بی بازگشت رفت .

آی …آی….دشوارتر از گذر سخت زمان .

مردی بود چنان مردی فرهیخته و سر به زیر

استادی به بلندای انسانیت

اخلاق موج میزد در نگاه زلالش …

اصلا  …..کاش……کلماتم  بریده بریده در انقطاع، خسته خسته …..تشنه تشنه اند….

صمیمی تر از دوست، متواضع تر از درخت، افتاده تر از برگ …معطر به گلهای عاشقانه ی انسانیت.

هنر ….ادب…..فرهنگ و هر آنچه نامش شکوه باشد. عاشق عشقی با نسیم مهربانی، ملاحت زیبایی، استاد تبلور لطافت دریا و خروش موج بود.

آرایش شخصیت استاد چشم گیر، جذاب، دلنواز و ستودنی بود. کلام دلنشین و نافذش  بسیار سنجیده و مستدل و  آمیخته در صداقت بود

استاد شریف، فرهنگ سترگ هرمزگان بود در گستره ی دانش و تجربه .

هجای صداقت در انعکاس خلق آثارش هویدای  نبوغی چیره دست ‘ پژواکی تاثیر گذار ……

افسوس هزار افسوس از عدم نگاهش، از عدم حضور فیزیکی اش، از عدم لبخند زیبایش …..

کاش این نمی شد، کاش نمی شد این.

استاد عزیز، دریا دلی دریایی بود. آرام آرام پر کشید  تا بی نهایت مکان و زمان.

عکسش را باید جاودانه در قاب قلب به دیواره ی سینه سپرد؛ آن استاد بلند اندیش تلاشگر خستگی ناپذیر بی نظیر استاد منصور نعیمی بود.

اکنون به سوگ سفر کرده بی بدیل شهرمان نشسته ایم اما خداوند سبحان روحش را در آرامش ابدی قرین زیباترین زیبایی ها قرار خواهد داد.

سخت است، سخت است این مصیبت بر مردم شریف هرمزگان و اهالی فرهنگ و هنر و…

تسلیت باد ای عزیزان به سوگ نشسته

روح و روانش شاد و یادش همیشه گرامی باد