کاظم گلخنی
بالغ بر یک دهه از ادغام سازمان تربیت بدنی با سازمان ملی جوانان و تشکیل «وزارت ورزش و جوانان» می گذرد، با این حال به اذعان مسئولان و گفته کارشناسان، قرار گرفتن «امور جوانان» زیر سایه سنگین «ورزش» در وزارتخانهای که مسئولیت رسیدگی به دغدغه بیش از ۵۰ فدراسیون ورزشی را بر عهده دارد، باعث شده عملا رسیدگی به امور جوانان در اولویت چندم و بعضا آخر این وزارتخانه قرار گیرد. و همین شرایط نشان می دهد که بیرون آمدن امور جوانان از زیر سایه وزارت ورزش امری لازم است.
باید تاکید کرد که با توجه با وضعیت امروزی جامعه و درخواست های مکرر نسل جوان از مسئولان برای یک زندگی بهتر و امیدواری به داشتن اشتغال و صاحب خانه شدن قدم برداشتن در این راه امری ضروری است و درنگ و دوری از خواسته های جوانان باعث خسران بیشتر است لذا بهتر است در اولین قدم های اصلاحی وزارت جوانان تشکیل شود.
در همین پیوند چند روز قبل استاندار البرز از تشکیل کارگروه های ویژه اشتغال جوانان و تامین مسکن جوانان ذیل قرارگاه های اشتغال و مسکن خبر داد. که به نظر نمی رسد این کارگروه ها در نبود یک تشکیلات بزرگ حمایتی نظیر وزارتخانه باری از دوش نسل جوان بردارد.
یادمان باشد که تشکیلات منسجم توانمند اجرایی در یک وزارتخانه صاحب بودجه به مراتب قوی تر از یک کارگروه استانی است.
به هر روی موضوع جوانان این روزها آنقدر اهمیت پیدا کرده که مسئولان این حوزه مهم را از حالت ستادی خارج کرده و به عنوان یک تشکیلات اجرایی رونمایی کنند.
این در حالی است که برخی صاحب نظران معتقدند مشکلات ساختاری و لزوم تفکیک بخش جوانان از وزارت ورزش و جوانان مشکل اصلی حوزه جوانان نیست بلکه حلقه مفقوده این بیتوجهی، به نوع نگرش و نگاه وزراء و مدیرانی باز می گردد که طی این سالها سکان این وزارتخانه را بر عهده داشته و نتوانستند پیگیری کاملی برای تحقق مطالبات جوانان داشتهباشند.
چندی قبل احمد مازنی نماینده مجلس دهم، ضمن نکوهش ادغام حوزه جوانان و ورزش گفته بود مساله اصلی عدم توجه به حوزه جوانان در وزارت ورزش به سازمانی شدن و یا وزارتخانه شدن حوزه جوانان باز نمیگردد،این را هم گفته بود که «مساله این نیست که عنوان سازمانی ما چه باشد،مساله اصلی ما به این بازمی گردد که چه نگاههایی به حوزه جوانان وجود دارد. تا زمانی که نگاه ها و رویکردهای ما مقطعی و روزمره است و آدم هایی که می خواهند تنها چهار سال مسئولیت خود را بگذرانند بر سر کار هستند؛ به نتیجهای نخواهیم رسید.