هدی عطایی
چند روز پیش در حین عبور از نوار ساحلی شهر در جنوب محله خواجه عطا سازه ای نسبتا بلند ارتفاع دیدم ، در دل گفتم سازه ای به این اندازه در دل ساحل این محله پر جمعیت برای چیست! به واقع در نظر اول فکر کردم چوبه داری، چیزی آماده کرده اند! آنهم اینجا در ساحل که درموقع مد به نیمه آن می رسد، بیشتر فکرم روی یک سازه موقت دور می زد که برپایی چنین سازه ای برای چیست؟ حس کنجکاوی مثله خوره افتاده بود به ذهنم برای دانستن علت این سازه در چنین جای خطرناکی، بیشتر که با خود کلنجار رفتم و آن طناب های پیچیده ی ضخیم در سازه گفتم شاید برای کشیدن چیزی مانند لنج یا دوبه از دریا به ساحل آماده کرده اند، گفتم مگر می شود؛ آبخور ساحل مگر چقدر است که دوبه یا لنج یا هر وسیله دیگری که با دریا و ساحل ارتباط داشته باشد، با آن بکشند؟ شاید هم یک قاب یادگاری برای عکس یادبود از ساحل با منظره مشتا و…؛ گذشت وهمچنان کنجکاو که این سازه چه هست و برای چیست؟ چطور تا اینکه با نحوه افتادن و آویز طناب ها فکرم به سمت تاب بازی رفت. اما نه!! نمی توانستم با عقل کنار بیایم که تاب به این بلندی کنار ساحل چه بازی می تواند با جان افراد به ویژه کودکان بنماید، در اصل بجای اینکه کودکان یا افراد نا آشنای به شنا با آن بازی کنند. تاب 9 متری که برخی رسانه ها با بزرگ نمایی بزرگترین تاب جهان!! در ساحل دریای بندرعباس نامیده اند، ولی فکر نکرده اند با این روش پروپاگاندایی خود چه تبلیغ خطرناکی را منتشر می کنند! در اصل این تاب خطرناک با جان بچه ها و حتی در موقع مواجی با جان آنها هم بازی خواهد کرد، آنهم ساحلی که در سراسر آن یک ناجی مستقر نیست و تاکنون کشته های زیادی داده است؛ مسلما که از سر سرگمی و به اصطلاح نیت خیر این سازه در ساحل ایجاد شده است، اما جوانب مختلف خطر آفرینی آن مورد توجه قرار نگرفته است. دکمه مستقیم اتفاقات احتمالی آینده با شهرداری است . به ویژه آنکه فضای پشت آن با موج شکن فاصله اندکی قرار دارد که دامنه حرکت تاب آنهم بدون هیچ حفاظ تعبیه شده ای به شعاع یک نیم دایره حرکتی هم در نظر بگیریم در دل امواج دریاست که در زمان مد که آب دریا بالا می آید یا در موقع مواج بودن که هرکس با بی توجهی، هوس مبارزه یا زدن خود به آب دریا و امواجش را دارد ؛ این سازه بالاترین خطر را ایجاد می کند. از همین روی سازندگان آن لازم بود راجع به مکان احداث این سازه مشورت می کردند؛ اگرچه مکان احداث چنین سازه ای جذاب، در یکی از پارک های شهر بود ، چرا که حداقل پارک یا بوستان ها برای تاب بازی فضای ایمن تری دارند و آلودگی کمتر را ایجاد می کنند.! درنظر بگیرید حداقل یک نفر بیاید برای عکس یادگاری با سازه اگر خوش بینانه آب دریا در حالت جزر باشد و فرد با خود هم زباله ای به دریا نریزد.! از رویی نصب این سازه و میزان استفاده آن برای شهروندان و گردشگر به ویژه در شب که روشنایی نیست و کاملا تاریک است ، کاملا غیر معقولانه است و چه بسا جان افراد را به خطر می اندازد. مدیریت شهری تا چه اندازه می تواند این خطر را کاهش داده و جان افراد بیمه کند. پاسخ گو چه کسی خواهد بود!؟
