مهدی میرابی
اش همانطور که گهگاه، منتقدینِ اداره امور این کشور به دادگاه فراخوانده و محاکمه می‌شدند، مسئولین ناکارآمد و ناتوان هم در یک دادگاه عادلانه و محکمه پسند با نتیجه اعمالشان روبرو می‌شدند. آنگاه نه تنها از حجم اعتراضِ منتقدین کاسته می‌شد، بلکه در ادامه، عمده‌ی این افراد زبان نرم و ملایمی در پیش می‌گرفتند و از طرفی میزان بهره وریِ دستگاه‌ها هم بالا می‌رفت. اما متاسفانه اینگونه نیست و ماجرا یکطرفه دارد پیش می‌رود.
برای نمونه در ماجرای اعتراضم به وضعیت به شدت اسفبار تنها سالن ورزشیِ چند منظوره این شهرستان بزرگ، مَنِ منتقد به دادگاه فراخوانده شدم و هیچ کدام از مدیران دوره‌ای که مسئول اصلیِ از بین بردن این سرمایه ملی بودند بازخواست نشدند. خب نتیجه‌ی این نوع برخورد و داشتن حاشیه امن همین است که در عکس‌ها و کلیپ مشاهده می‌کنید.
در آن جلسه، شاکی (رئیس اداره) بهم گفت: «ما کار تعمیر سالن را شروع کرده‌ایم… سقف را تمام کرده‌ایم و کامل ایزوگام شده…»
آن زمان تابستان بود و بارانی در کار نبود. سقف هم که دیده نمی‌شد. به اسناد هزینه هم که ما دسترسی نداشتیم. اما اکنون که زمستان فرا رسید و رحمت خدا نازل شد؛ مشخص شد که آن سخن لافی بیش نبود.
من در همان مقاله با توجه به شناختی که از عوامل و دست‌اندرکاران این اداره داشتم می‌دانستم که اگر از ناحیه دیگری آنها را مجاب به انجام وظایف خود نکنند، این سالن درست شدنی نیست. (زیرا بیش از ۱۰ سال است که به همین شکل رها شده) به همین سبب مشخصاً از نماینده ولی‌فقیه، فرماندار و دادستان میناب درخواست کردم از سالن بازدید و پس از آن پیگیر حل مسئله شوند. اما گویا برای این سه ارگان هم موضوع سالن در اولویت نبود.
دیگر خسته شدیم از وعده‌هاییش که خودشان به ما دادند. طی این یک سال چندین و چند بار از سالن بازدید به عمل آورده‌اند و به جایی نرسیده است.
آخرین بار هم همین دو هفته پیش و در خلال هفته تربیت بدنی، هئیتی از بسکتبالیست‌های استان برای بازدید آمدند. در میان همه‌ی این دید و بازدید و وعده‌های پوچ و تو خالی تنها چیزی که در مدیریت جدید تغییر کرده گویا اجاره بهای سالن است. که طرف‌های قرارداد باید ۸۰ درصد بیشتر از مبلغ قبل بپردازند.
واقعاً شرم آور است. برای سالنی که سیستم خنک کننده ندارد، نور کافی، تور دروازه و کف پوش سالمی ندارد و از سقفش رگبار باران می‌بارد کرایه‌اش را بالا ببرند.
