ندای هرمزگان- مهدی میرآبی
حتماً حکمتی در کار خدا هست که با نزدیک شدن به پایان سال، عمر بسیاری از انسان‌ها هم خاتمه میابد و برای فصل دیگری از زندگی دعوت حق را لبیک می‌گویند. این چرخه همانند یک اصل یا نظم همواره وجود داشته و آدم‌ها از هر جنس پیش از سالِ جدید گلچین می‌شوند.
اسفند امسال قرعه به نام داود احمدی مونس افتاد. که زود آمد و زود هم رفت. گویی خدا هدیه‌‌ای را که داده بود پس گرفت. هنرمند خوش‌رو، خوش ذوق و پرکاری که از چهارده سالگی نبوغ و استعدادش عیان شد و در آن سن کم با مطبوعات زیادی کار کرد و محتوا تولید نمود. داود کاریکاتوریست ماهر و خلاقی بود که سبک و شیوه‌ی هنری خاص خودش را دنبال می‌کرد. در این میان یکبار هم در سال ۷۸ کاریکاتوری برای روزنامه زن کشید که دادگاه انقلاب به خاطر توهین به مقدسات حکم به توقیف روزنامه را داد.
داود از ضایعه حاد کبدی رنج می‌برد و در نوبت پیوند کبد قرار داشت اما در این فاصله متأسفانه عضوی برایش پیدا نشد.
ما ایرانی‌ها علی‌رغم داشتن فرهنگی غنی در بسیاری از جنبه‌های زندگی، باید قبول کنیم در مواردی از جمله فرهنگ اهدای عضو نسبت به سایر جوامع از جمله اروپا هنوز عقب هستیم.
باید این کار خداپسندانه که پاداش اخرویِ بی‌نظیری هم دارد در میان همه‌ی اقوام ایرانی به طور گسترده تبلیغ و فرهنگ سازی شود. متأسفانه عده‌ای بر اساس نگرش و باورهای خاصی که دارند از این امر سرباز می‌زنند. در حالی که در سوره مبارکه مائده آیه ٣٢ به تصریح به موضوع اهدای عضو اشاره شده است.
«هر که نفسی را حیات بخشد مانند آن است که همه مردم را حیات بخشیده است»
با مراجعه به وبسایت مرکز اهدای عضو و ثبت نام، به راحتی می‌توان کارت اهدای عضو دریافت نمود.
