سوت!

وزارت بهداشت: نواختن سوت قطار به مناسبت روز پرستار..
قشرِ قدردان نداریم تو این مملکت! چرا واقعاً ؟
به دستور رییس یه وزارتخونه قراره برای مدافعان سلامت، سوت بزنن، بعد اینا به تریجِ قباشون بَرخورده که وامصیبتا! شما بیاین دستمزد و حقوق عقب مونده‌ی ما رو بدید، به جاش خودمون سوت بلبلی می‌زنیم. جفت راهنما هم می‌زنیم. خیلی هم زور بالای سرمون باشه تیک‌آف هم می‌کِشیم.
غرور بد چیزیه لعنتی! من نمی‌دونم چه حکمتی توی این روپوش سفید هست که باعث شده تو رویِ وزیر بهداشت هم دربیان.
غلط نگفته باشم، رو حسابِ این که کادر درمان اوائل برای روحیه بخشی یه چند تا حرکتِ موزون انجام داده بودن، دیگه وزیر با یه حساب سرانگشتی گفته حالا یه سوت زدن که به جایی بر نمی‌خوره.
دیگه خیلی توقع زیادیه که بخوایم وزیر رایزنی کنه برای خرید واکسن. یا حتی پرداخت حقوق عقب مونده.
همین حقوق و کارانه پرستارا و کادر درمان رو که به موقع نمیدن فقط برای اینه که سطحِ صبوری‌شون رو بیش از پیش محک بزنن و تحمل‌پذیریِ این قشر رو ببرن بالا. وزارت یه چیز پیچیده‌اس. شما مو می‌بینید و پیچشِ مو، اونا مو رو هم نمی‌بینن!
شما اگه تونستین یک تنه و با کمبود ماسک اکسیژن و نبودِ تخت خالی و جیبِ خالی‌تر ،همچنان لی‌لی به لالایِ مریض بذارید و قشنگ براش رگ پیدا کنید و آمپول رو از رو دقِ دلی‌تون سرِ این که چرا پزشکی قبول نشدین و به پرستاری رضایت دادید، تو اعضا و جوارح مریض نکنید اون وقت حسابه.
پرستاری هم از اون مشاغلی هست که شاعر وقت گذاشته و در وصفش شعر سروده: الهی تب کنم/ شاید پرستارم تو باشی..
نوشته ی: بانو بوشهری/ برازجان