این روزها و همه روزها، بخشی از جمعیت همواره بدنبال خرید حتی آلونکی هستند که بتوانند شب با خیال راحت سرشان را روی بالشت بگذارند و از فشار پیوسته روبه تزاید اجاره بها نجات یابد، گویا این خواسته، آرزویی دست نیافتنی است. کاربری از شبکه‌های اجتماعی اینگونه نوشته بود که جای تامل دارد : ای کاش دولت تلاش کند یک مشکل، فقط یک مشکل مردم را حل کند.
مسکن کالایی نیست که در جیب جا بگیرد و یا کنج انباری پنهان کنند، مسکن شفاف ترین بازار و اساسی ترین کالای مورد نیاز مردم است .
آیا دولت قادر نیست این بازار را سامان دهد؟
با توجه به اینکه همه خانوارها در ایران در خانه ای ساکن هستند و خانه های خالی فراوانی نیز وجود دارد، می توان نتیجه گرفت که مسکن بقدر کفایت وجود دارد، اما مشکل آنجاست که برخی دهها مسکن دارند و برخی مستاجرند .
ای کاش فقط دولت با راهبردی منطقی این مشکل را حل کند .
مقصودم از راهبردی منطقی آن است که فکر نکند با ساخت سالیانه یک میلیون مسکن بتواند این معضل را مرتفع کند . راهبرد منطقی ریشه کن کردن تقاضای سرمایه گذاری در مسکن است!!؟!
سرپناه من کو ؟
