هدی عطایی
ترال یک صید معمولا تجاری است و یکی از رایج ترین روش های ماهیگیری است و طراحی آن به گونه ایست که با یک یا دو کشنده از جمله قایق و کشتی کشیده می شود و به چند نوع صورت می گیرد: ترال میان آبی که معمولا در لایه میانی آب صید انجام می شود و توسط قایق و بیشتر به عنوان صید تفریحی از آن استتقبال می شود، اما نوع کَشَنده آن یا همان صید ترال کف روب که سالهای زیادی با این روش صید روبرو هستیم، دهانه مخروطی وسیع تور هر آنچه را که در دریا «آبزی» نامیده می شود به صورت غیر گزینشی از سطح تاکف آن با خود جمع می کند. در هنگام این نوع کف روبی به دلیل قدرت بالای دستگاه کشنده تور، خسارت فراوانی به منابع آبزی و محیط زیست آنان به علت برهم زدن تعادل دریایی و ایجاد رسوبات و آشفتگی در دریا، سبب آلودگی و از بین بردن منابع آبی و اکوسیستم دریا می شود.
این روش در سالیان گذشته در اقیانوس های عمیق در عمق کمتر از 1000 متر به دلیل آسیب جدی و برهم زدن تعادل جامعه آبزی ممنوع شد و به همین دلیل از اندازه چشمه یا تور ماهیگیری بکار رفته تا قدرت دستگاه مکنده و انواع لوازم و تجهیزات آن توسط متخصصان دستخوش تغییر قابل توجهی گردیده و حتا توسط .سازمان حفاظت محیط زیست جهانی این روش صید ممنوع و به بسیاری ازکشورهایی که استفاده کننده این روش صید بودند اخطارهایی داده شد و بسیاری از کشورها این صید ترال را از چرخه صیادی خود کنار گذاشتند و در این بین کشور چین با اخطار هایی که دریافت کرده است، این نوع صید را در آبهای سرزمین خود ممنوع کرده و کشتی های خود را سوی کشورهایی چون آفریقا و کشورهای آسیایی از جمله ایران هدایت کردند و در این بین از سالهای گذشته تاکنون خسارات جبران ناپذیری علاوه بر محیط زیست آبزیان خلیج فارس از انواع مولد تا لارو میگوهای کف زی نارس ،انواع سخت پوستان و لاک پشت های دریایی، دلفین ها، وارد آورده اند، حتی موجب از بین رفتن جزایر مرجانی و بهم خوردن تعادل زیست آبزیان منطقه و تولید دی اکسید کربن و گرمایش منطقه ای ایجاد شده است که در سیمای مرجانهای خلیج فارس به خوبی دیده می شود. اما تاکنون هیچ کدام از این اقدامات نتوانسته روند صید ترال را کند کنند، اما آن را تحت کنترل درآورده و متاسفانه کشورهای توسعه نیافته در این زمینه نتواسته اند از منابع ملی خود در دریا و دست اندازی کشورهای بزرگ صنعتی مانند چین جلوگیری کنند.صید ترال در این کشورها به لحاظ توسعه نیافتگی به صورت سنتی است که وسعت تخریب آن به اندازه تهدید صید صنعتی با دستگاه های کشنده قوی نیست و به محدوده کرانه های ساحلی محدود شده است میزان صید آنها به زحمت، معاش صیادان بومی را تامین می کند و منحصرا به صید کرانه ای ودر عمق کمتر از 200 متر متکی است. در خلیج فارس که عمق میانگین آن به حدود 30 متر می رسد، هم اکنون مورد هجوم کشتی های چینی قرار گرفته است که معیشت صیادان بومی را نشانه رفته و هم در قلمرو ممنوعه ، بنا به گفته مسئولان امر انجام می گیرد؛ به زبان دیگر صید ترال بر روی سفره ی درآمدی صیادان بومی انجام می گیرد که پیوسته فریاد آنها از این هجوم بلند است؛البته پرورش ماهی در قفس و یا حوضچه ای هم می تواند در جلوگیری از انقراض گونه های خاص راه حل خوبی باشد که نیاز به سرمایه گاری و آموزش لازم صیادان بومی دارد. امری که چینی ها برای صیانت از ذخایر آبزی خود سالهاست پیشه کرده اند، اما خود بی پروا به ذخایر دیگر کشور چشم طمع دوخته اند و سودجویان داخلی هم هستند، که تحت عنوان مافیا در کشور از آنها حمایت کرده و سعی دارند تمام تلاش افراد میهن دوست و وظیفه شناس و قانون مدار را در این زمینه، عقیم گذارند.
