به فکر جوانان باشید

?……. کاظم گلخنی
امور ما عمدتا مثل قضیه لو رفتن سوالات کنکور با آنهمه تمهیدات می گذرد. یعنی هر چقدر هم تلاش کنیم باز هم،مافیا چه میدانم فرصت طلبان سود جو، تلاش خود را می کنند که حق و حقوق ملت را زیرپا کنند، اما با این حال می توانیم تلاش بیشتری به خرج دهیم تا حق به حق دار برسد، می توانیم از پتانسیل و آمارهای واقعی بهره ببریم و فکری برای آینده نسل جوان کنیم.
همین طور ماجرای ثبت نام خودرو توسط افرادی که تا کنون چند بار توانسته اند صاحب این کالای سرمایه ای شوند یا ما در قیاس با دلال ها(مافیا) برای اجاره کارت ملی برای ثبت نام خودرو، نشان داد که عملا در حوزه احقاق حق و حقوق تعیین شده در این زمینه خیلی موفق ظاهر نشدیم و خیلی ها بی نیاز از این مزایا، به دنبال منفعت بیشتر این کالای
سرمایه ایی ، موفق ترعمل کرده اند. در واقع وضعیت اقتصادی پا روی اخلاق مداری خیلی ها گذاشته و آنها برای کسب سود بیشتر هر کار خلاف اخلاقی را انجام می دهند. در حالیکه مشکل اصلی جای دیگری است و آن بی برنامگی و بی مهری به جوانان و زوج های جوان نیازمند است.
در زمینه واگذاری مسکن و زمین نیز طبق شنیده ها، همین وضعیت حاکم است و افرادی با ثبت نام و تشکیل پرونده حتی در مرحله ایی که زمین مشخص نشده است، سرگرم فروش زمین تصرفی خود هستند و این در حالی است که خیلی از زوج های جوان و جوانان قانون مدار در آرزوی تشکیل خانواده، حتی توان پرداخت آورده اولیه برای ثبت نام در طرح مسکن را ندارند.
سوال اساسی تر اینکه چرا مسئولان و منتقدین به آمار چند هزار نفری استان هرمزگان که توان پرداخت آورده اولیه و پرداخت چهل میلیونی برای ورود به طرح مسکن استان ندارند، توجهی نمی کنند! در حالیکه از جمعیت یک میلیون و هفتصد هزار نفری استان هرمزگان ، فقط حدود چهار تا پنج هزار نفر آنها توفیق پرداخت آورده اولیه طرح مسکن را داشته اند که البته باز جای سوال است که آیا آنها واقعا زوج های جوان نیازمند مسکن استان هستند یا نه!
نکته غریب اینجاست که با وجود ادارات صاحب آمار مانند ادارات ثبت اسناد و احوال و وجود یک تشکیلات عریض و طویلی مثل معاونت جوانان در اداره کل ورزش و چندین و چند اداره مرتبط، چگونه نمی توانیم یک آمار کامل و صحیحی از تعداد زوج های جوان و جوانان در آستانه ازدواج استان را بدست بیاوریم تا حداقل برای این نسل جوان چاره ایی بیندیشیم. حقیقت تلخ و عریان اینجاست که زوج های جوان بسیاری در استان هرمزگان تمکن مالی برای ورود و پرداخت آورده اولیه طرح مسکن را ندارند، صاحب شغل نیستند و به هر نهاد و اداره ای برای یافتن کار،سرمی زنند به آنها جواب سر بالا می دهند. برای وام ازدواج نیز با مشکل مشابهی مواجه اند و در حسرت اجاره یک خانه کوچک مانده اند، همه ی اینها در حالی است که اگر این همه ادارات ملزم به رسیدگی به امور جوانان، فقط یک تشکیلات آن با چند کارمند در هر شهرستان پیگیر امور جوانان و رفع موانع آنان بود و فقط به تابلو سردر اداره بسنده نمی کردیم، می توانستیم به تفکیک، آمار حقیقی را از دل این وضعیت بلبشوی فعلی بیرون آوریم، فراتر از آن شاید
می توانستیم آورده چهل میلیونی آنها را به صورت اقساطی پرداخت و آنها را در آینده صاحب خانه کنیم، واقعا این همه کارگروه و تشکیل جلسات موضوع مسکن و زمین برای چیست؟ مگر نه اینکه الان مهمترین موضوع مملکت، اهمیت دادن به نسل جوان است. پس چرا نمی توانیم زوج جوان نیازمند واقعی را یافته و برای اشتغال و معیشت و صاحب خانه کردن آنها تلاش کنیم.
درد بزرگ اینجاست که طرح های کلی پر از نقص و عمدتا زیر سایه داد و هوار شعارها تهیه شده است و امور ساده ای نظایر آنچه گفته شد با آن همه تشکیلات مرتبط به حال خود رها گردیده تا در کمال حیرت بار دیگر باعث خشم این طیف سرپا مشکل از جمعیت شود که به گفته مسئولان بعضاً با اندک تشویق دشمنان باعث نارضایتی و زمینه ساز یک اعتراض منجر به اغتشاش می شود.
درحالیکه اگر در هر امری تسهیل گری ،حمایت ،همت و تلاش نه به صورت دیکته، بلکه با ملاک قرار دادن شرایط منطقه بود، حتی تشکیلات بسیار کوچک تر از اینی که داریم، قابل اجرایی داشت و بساط این بروکراسی غلط از جا کنده
می شود و مشکلات نسل جوان به حداقل می رسید. آنگاه هرگز تشویق بیگانگان در حرکت دادن جوانان تاثیرگذار نبود.