ندای هرمزگان – کاظم گلخنی
۱۲ سال از ارتقای سیاسی گافر و پارمون به بخش گذشته است اما بجز اقدامات اخیر از جمله طرح راهسازی که به کندی جلو می رود یا ایجاد پل بیلی بر روی رودخانه جگین توسعه چشمگیرتری در این منطقه پر جمعیت رخ نداده است .
بخش گافر و پارامون با داشتن بیش از ۵۰ روستا و جمعیت بیش از ۶ هزار نفر به مرکزیت روستای درنگ مدو چشم انتظار توسعه است و با اینکه سیل سال ۹۸ مزید بر علت شد تا توجهات به این مناطق بیشتر شود اما مشکلات این بخش بخصوص در حوزه ارتباطی، درمان، راه و آب بهداشتی و همچنین زیر ساخت های آموزشی در حدی از محرومیت است که نمی توان از کنار این مشکلات به راحتی گذشت.
با اینکه اخیرا فیبر نوری به قسمت های از بشاگرد نظیر بخش گوهران رسیده اما هنوز برخی از روستاهای بخش گافر و پارمون دچار مشکل ارتباطی و مخابراتی هستند و از داشتن اینترنت محروم هستند .
مشکل آب شرب بهداشتی در برخی از روستاهای بخش گافر و پارمون نیز در حدی هست که بخشی از روستاها از چاههای آب غیر بهداشتی بهره می گیرند ، برخی روستاها نیز با تانکر سیار آبرسانی می شوند.
طرح راهسازی نیز در این بخش به کندی پیش میرود و هنوز مرکز بخش یعنی روستای درنگ مدو از جاده آسفالت بی بهره است.
گلایه اهالی روستای درنگ مدو از عدم توسعه مرکز بخش است آنها می گویند با گذشت ۱۲ سال از ارتقای سیاسی این بخش هنوز جوانان روستا بهره ای از این ارتقا و تحولات نبرده اند و اغلب بیکار هستند هنوز طرح های عمرانی نظیر دبیرستان دخترانه مرکز بخش کامل نشده است و طرحی جهت واگذاری زمین های اراضی ملی به جوانان جهت ایجاد اشتغال اجرا نشده است.
باید در نظر داشت عدم توجه به این منطقه پر جمعیت عامل مهمی در مهاجرت از روستاهای کوچک به شهرها می شود و این یعنی عدم توجه به بزرگترین راهبرد نظام جمهوری اسلامی برای افزایش جمعیت روستاهای کوچک است. سالهاست که به بشاگرد کمک می شود مدام در اخبار از کمک های خیریه ها ، نهادها و ادارات به مردم روستاهای این شهرستان کوچک با خبر می شویم . در حوداث بخصوص طغیان رودخانه جگین نیز رسانه ها مدام از امداد رسانی و کمک به مردم روستاهای بشاگرد خبر دادند.
بشاگردی که جدا از استان یک سازکار مستقل کمیته امداد هم دارد اما هر چه یادمان می آید ذره ای از مشکلات روستاهای کوچک این شهرستان حل نشده است. وقتی کشاورز و دامدار روستاهای بشاگرد از نبود جاده می نالد و می گوید محصولاتم را با کدام جاده و چه وسیله ای به شهر ببرم!
فهم اینکه چرا این منطقه فقیر است خیلی سخت نیست آنها به جاده مناسب دسترسی ندارند ، با گذشت یکسال از قول استاندار مبنی بر تعریض و ترمیم جاده میناب به بشکرد و جاسک به بشکرد و اجرای آسفالت روستایی بخصوص در بخش گافر و پارمون همچنان شاهدیم که این طرح ها یا اجرا نشده و یا بسیار کند اجرا می شود . واقعیت این است که تراشه کشیدن برای مناطق کوهستانی بشکرد که با یک باران رودخانه ها طغیان و راهها تخریب می شود یک مسکن کوتاه مدت است و تردد در این جاده های خاکی چنان سخت و پر هزینه است که جز وانت های شاسی بلند ممکن نیست.
امید که برای رونق اشتغال در این منطقه مهم توجهات همه ی ادارات کل استان برای رونق اشتغال و رفع محرومیت بیشتر شود و دیگر از واژه محروم برای این شهرستان استفاده نشود.
