غلامحسین عطایی -مدیر مسئول
رایج ترین کلماتی که برای دلبستگی با تولد و رشد یک رسانه گفته می شه، اینکه مثل موجود زنده است ورابطه آن با صاحبش ، رابطه پدر فرزندی است. حقیقتا چنین است. پیش از تولد آن دغدغه هایی هست که اصلا آن دغددغه ها در مقابل مشکلات بعد از تولدش اصلا ناچیزند و مسیر جدیدی پیش پای آدمی می گذارد که اکثرشان غیر قابل پیش بینی است. به خصوص اگر این مولود در یک کشور جهان سومی با سیاست های خاصی که در اینگونه حکومت ها رایج است با خود حکایت دیگری است، مانند نوزادی می ماند که در یک خانواده فقیر متولد شده و از همه چیز محروم است و در آن شرایط باید رشد و نمو کند،درحالیکه اگر به پروتکل های سلامتی برای رشد نوزاد در آن کشور نگاه کنی تمام عناصر مفید دخیل در رشد آن توسط بخش سلامت آن کشور در نظر گرفته شده است و قانون و بخشنامه و دیگرپیوست های مربوطه ی آن قدر متقن دارد که هیچ مویی لای درزش نمی رود، اما در عمل گویی همه این پیوست ها باید گزینشی به نوزادان خاصی برسد یا اینکه روند به گونه ای تعریف شده است که فقط آنها از این نعمت که متعلق به تمام آحاد رسانه هاست، مستفیذ باشند و به انحا مختلف سوگل پروری در این میان شکل می گیرد که به گفته رییس جمهور محترم که خود نهج البلاغه متحرک است،یک بی عدالتی تمام محسوب می شود.
33 سال گذشت و انبوهی از این تجربه ها به صورت خاطره گاهی برای ندا… تعریف می کنم. خاطراتی که تلخ و شیرین است. آن زمان که دست های محبت وهنرمند روان شاد بهمنی صفحاتش را آرایش می کرد و دم مسیحایی اش در صفحه تنفس درشعرش همه را افسون خود کرده بود تا حالا که امروز در کنار و روبروی دریا با خواهرش(دریا) صحبت می کند. البته به مناسبت آغاز سی و چهارمین سال ندای هرمزگان بنا نداریم ازبی مهریهایی بنالیم که در کشور نهادینه شده چون «گر حکم شود که مست گیرند… » این توانمندی و برومندی ندا از برکت بزرگان قلم بدست استان، و تلاش همکاران تحریریه و عوامل پشتیبانی وحمایت بی دریغ مردمی است؛ که برهمه درود و سلام باد.
