ندای هرمزگان – زینب نورالدینی
یکی از مشکلات کنونی کشور که به بحران تبدیل شده، کمبود نیروی آموزشی در مدارس است، اما هرمزگان آبستن درد بزرگتری نیز هست.
کمبود و نبود مدرسه نه تنها در شرق و غرب استان، بلکه از زبان مادرانی در قلب شهر بندرعباس می شنویم، که عاجزانه می گویند به شدت دچار کمبود مدرسه دولتی هستیم.
همین تعداد مدارس موجود تراکم دانش آموزان در برخی کلاسها را به بیش از ۴۵ نفر رسانده است!
به گزارش ندای هرمزگان، آموزش در هر نقطه از شهر یا روستاهای هرمزگان دچار مشکلات متفاوتی است.
شرق و غرب استان و دردهای همه ساله اش در خصوص وضعیت تغذیه، خوابگاه ها و فقدان مدارس پایه های بالاتر در روستاها را که رها کنیم، کمی نزدیکتر سراغ مدرسه زینبیه بندرعباس می رویم.
خانواده ها طی تماس مکرر خواستار تهیه گزارشی از مشکلات این آموزشگاه هستند.
جمعی از اولیاء از عدم حضور معلم با گذشت دو هفته از آغاز سال تحصیلی می گویند. یکی می گوید: خترم کلاس سوم ابتدایی است، هفته اول دانش آموزان تنها زحمت رفتن به خود داده و هیچ آموزگاری برای تدریس در مدرسه حضور نداشته و اکنون هم معلم ثابتی ندارند.
گاهی مربی ورزش و گاه مدیر مدرسه آنها را سرگرم می کند.
چند متر آن سو تر سراغ مدرسه دیگری می رویم، درد مشترکشان کمبود معلم و تجهیزات سرمایشی است.
یکی از خانواده ها می گوید: در رسانه ملی شنیده ام که یکی از مقامات ارشد اعلام کرده شیر رایگان به همه دانش آموزان خواهند داد، ولی با گذشت دو هفته هنوز کودکان ما در مدرسه شیر دریافت نکرده اند.
در فصل بازگشایی مدارس هرمزگان به جزء کمبود نیروی آموزشی، در زمینه بازماندگان از تحصیل به دلیل فقدان مدارس پایه های بالاتر در روستاها نیز دچار چالش است، از آن جایی که شرق هرمزگان خصوصا شهرستانهای جاسک و بشکرد بیشتر با این معضل دست و پنجه نرم می کنند، در همین پیوند با جمعی از اولیاء و دانش آموزان روستاهای زِبر، حصار در شهرستان جاسک و روستاهای زرآباد و سیت و مرنگ در شهرستان بشکرد به گفت وگو پرداختیم.
مادرانی که نگران آینده شغلی دلبندشان هستند، می گویند: فرزند مان کلاس ششم را به پایان رسانده با نبود سرویس ایاب و ذهاب و قرار گرفتن مدرسه شبانه روزی در فاصله چند ده کیلومتری تا روستا قادر نیستیم دانش آموزان را راهی مدرسه کنیم و مجبورند ترک تحصیل کنند.
به گفته جمعی از دانش آموزان روستای مرنگ و زرآباد غالب دختران روستا تنها تا ششم ابتدایی تحصیل کرده و در ماراتونی نابرابر از تحصیل باز مانده اند.
لیلا که دختری خجالتی است و امسال با پایان رساندن کلاس ششم فکر می کند با بنود امکانات حمایتی، به پایان راه تحصیلش در روستا رسیده ، با چشمانی اشک بار به من نزدیک می شود و می گوید من می خواهم درس بخوانم و پزشک شوم، ولی مدرسه شبانه روزی ۲۰ کیلومتر از ما فاصله دارد و ما…
در روستاهای منطقه جگین بالا و توابع که برای ادامه تحصیل دچار مشکل شده اند…. نریگی، گزرک، دزی دف، نودینی، علی مرجا، زبر، واجه قبر، کیایی، حصار، تیتکن، سرتیتکن، بارشکان، زوادو، سران، و … می باشد.
پای درد ودل تنی چند از فرهنگیانی که موی در آسیاب آموزش و پرورش سفید کرده اند، می نشینیم وعلت چرایی بوجود آمدن کمبود معلم و دیگر مسائل را از زبان آنها جویا می شویم.
یکی گفت: وزیر فراخوان و بخشنامه کرده که معلمان بازنشسته برای حق التدریس یا اضافه تدریس بیایند و همکاری کنند که بازنشستگان هم که خود ازاین بدنه اند و می دانند که این ها بودجه ندارن وپول بده نیستند و اگر بدهند هم چهارپنج ماه یکبار؛ از همین رو استقبال و همکاری نکردن، مثلا خودمان دبیران کل کشور که موظفی مان ۲۴ ساعت درهفته و برخی هم ۲۰ ساعت درهفته است.
اضافه تدریس رابه دلیل پرداخت نکردن به موقع، آموزش اضافه را تحریم کرده ایم ومشکل ساعت ها تدریس درمتوسطه اول ودوم بجا مانده است.
اضافه تدریس فروردین وخردادماه ما دبیران که مربوط به سال تحصیلی گذشته است، هنوز به ما پرداخت نکرده اند واضافه تدریس ماه اردیبهشت دبیران درماه گذشته شهریور پرداخت کرده اند وبه همین دلیل اکثر دبیران تهران وخصوصا شهرستان های بزرگ اضافه از گرفتن تدریس خوداری کرده اند، از همین رو متوسطه اول ودوم هم مثل ابتدایی باخلاشدید ساعت تدریس وکمبود معلم مواجه شده است و این مشکلات ومعضلات رابه بار آورده است.
